Λεωφόρος Γρηγόρη Αυξεντίου 11Α, Λάρνακα, τηλ. 24627000.
Aπ’ έξω ο χώρος δεν είναι και τόσο εντυπωσιακός, ούτε να περιμένεις ότι θα βρεις μεγαλοπρεπή είσοδο. Για «μαγαζί» πρόκειται, μάλιστα όχι και πολύ μεγάλο, αλλά μέσα είναι κομψό, με τραπέζια με λινά τραπεζομάντιλα, φωτισμένο με πολυέλαιους, με το λευκό να κυριαρχεί, λιτό κι απέριττο - γνήσιο αδελφάκι του Nippon. Μόνο που το Cru έχει μια πιο ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα.
Πήγαμε με πολλές προσδοκίες, γιατί είχαμε ακούσει κολακευτικά σχόλια, και ο Γκιλ Παναγιώτου, η ψυχή του εστιατορίου, είναι σίγουρα μια «γερή αξία» για να ποντάρεις στις ικανότητές του.
Από τον κατάλογο διαφαίνεται ήδη το «στίγμα» του: Κλασικές μεν γεύσεις, αλλά σε κάπως «πειραγμένες» εκδοχές και πλούτος από top υλικά - μύδια, στρείδια, πάπια, στέικ με «ονομασία προέλευσης», γλώσσα Ντόβερ, καβούρια… Τέλος πάντων, όλες οι επιταγές της σύγχρονης γαστρονομίας. Που τις χειρίζεται με μαεστρία. Χωρίς τις υπερβολές της nouvelle cuisine, χωρίς να κάνει γευστικές παραφωνίες.
Καθίσαμε λοιπόν και έφτασε σχεδόν αμέσως ο κατάλογος. Εκτενής και καλά οργανωμένος, με επεξηγήσεις για το κάθε πιάτο. Μέχρι να επιλέξουμε, ήρθε και ο σερβιτόρος μ’ ένα καλαθάκι για να διαλέξουμε από μια ποικιλία ψωμιών για να συνοδεύσουμε το amuse bouche. Αποφασίσαμε να παραγγείλουμε για ξεκίνημα ένα κλασικό carpaccio, whitebait (θα πει μικρά ψαράκια που τρώγονται ολόκληρα κι αυτός ήταν γαύρος) κι ένα κοκτέιλ θαλασσινών (με γαρίδες βασικά).
Το carpaccio ήταν άριστο, το κοκτέιλ… καλό, αλλά εκείνο που κέρδισε την παράσταση ήταν το whitebait - ο γαύρος δηλαδή. Με κρούστα απ’ έξω, μπουκιά και συχώριο. Και μόνο γαύρο να σέρβιρε το μαγαζί, πιστεύω ότι θα έκανε χρυσές δουλειές!
Συνεχίσαμε με πάπια, γλώσσα Ντόβερ και μύδια και δεν βρήκαμε ούτε ένα φάουλ. Τα πιάτα άδειασαν κι όταν ήρθε η ώρα του επιδόρπιου, είπαμε όχι… ύστερα ναι, να μοιράσουμε δυο στα τρία, έτσι για να δοκιμάσουμε μια μπουκιά. Αλλά το σπιτίσιο τσίζκεϊκ έφυγε όλο, όπως και το φοντάν σοκολάτας!
Όσο για το σέρβις, κάτω από την επιτήρηση του Γκιλ είναι και αυτό πάρα πολύ καλό. Μπράβο σου Γκιλ, το πέτυχες! (και για όσους δεν θέλουν να ανοίξουν γαλλοελληνικό λεξικό, το «cru» όταν αναφέρεται στο κρασί - grand cru π.χ. - θα πει μεγάλο αμπέλι. Στο φαγητό θα πει ωμό, άψητο. Ας υποθέσουμε ότι η ονομασία έχει σχέση με την πραγματικά πολύ-πολύ πλούσια κάβα του εστιατορίου).
Της Νίνας Θεοχαρίδου στο Down Town
↧
Cru Restaurant & Lounge
↧